Хүүхэд нас

Миний хүүхэд нас Төмөр замын нэгэн тосгонд эрхэлж, тоглож өссөн дөө. Гэхдээ би том хүн шиг гэрээ сахиад үлддэг байлаа. Дээрээ нэг ахтай. Ах маань надаас 10 гаруй насаар ах. Цэцэрлэгтээ явах, цэцэрлэгээс авахад ах маань л авдаг. Ахын маань сургууль яг манай цэцэрлэгийн хажууд. Би нохойноос их айдаг хүүхэд байж. Байнга л ахынхаа хүзүүн дээр сууж явна. Тэгэхгүй л бол би явахгүй. Уйлаад, орилоод суучихдаг хүүхэд байж билээ. Их эрх өссөн. Манайх Хүрхрээгийн зусланд гардаг байлаа. Тэгээд гэртээ байнга ганцаараа үлддэг байсан болохоор хааяа өлсдөг ч байсан юм уу, хонины хорголыг мэдэхгүй үрлэн бор чихэр байна гээд л идэх гэж их оролддог байж билээ. Гэхдээ идэхгүй ээ. Гашуун амттай. Аав, ээж хоёр минь хоёулаа төмөр замын ууган ажилчид. Тэр үеийн хүмүүс чинь ажилдаа няхуур, хариуцлагатай ханддаг байсан шүү дээ. Тэгээд л орой ажил тарах болохоор вагоны зам ширтээд л суучихдаг, ээж аавыгаа их санадаг, цэцэрлэгт явах дургүй, уйлчихдаг хүүхэд байж билээ. Тэгсээр байгаад гэрээ сахьдаг ажилтай болсон доо. Ах маань 9-р анги. Би гэртээ. Тэгээд ахыгаа ирэнгүүт гадаа гарна. Нохойноос айгаад ганцаараа явахгүй. Ахыгаа бие засахад нь хүртэл буухгүй гэж уйлаад, бие засаад дуусан дуустал орилчихдог хүүхэд байж. Гэтэл нэг өдөр ээжийн минь бие нь муудаад эмнэлэгт их удаан хэвтсээн. Нэг удаагийн эргэж очсоныгоо л санадаг юм. Аавтайгаа хамт очоод цонхоор нь л харсан. Яг хажууд нь тулж уулзаагүй. Орж болохгүй л гэсэн. Тэгээд л тэр өдрөөс хойш ээжийгээ хараагүй. Ээж минь ходоодныхоо шархнаас болоод нас барсныг хожим мэдсэн л дээ. Тэр үед бага байсан болохоор юмны учир мэдэхгүй, уйлаад л, эрх танхи байсныг ч хэлэх үү, хүмүүс намайг аргадах гэж аргаа барж байсан гэж ярьдаг юм. Ээж минь намайг их эрхлүүлдэг, үсийг минь урт ургуулна гээд л шүлсээрээ байнга л норгодог, хүүхэд их эрхлүүлдэг, хайлган сэтгэлтэй, уян хүн байсан гэж аав минь ярьж өгсөн юм. Би одоо зөвхөн ээжийнхээ царайг л бүүр түүр санадаг юм. Зургийг нь хараад л ийм хүн байсан даа гэж бодох. Тэр үеэс хойш би хэрсүү болсон болов уу гэж боддог юм. Минийхээр л дээ. Түүнээс миний эрх зан тавигдаагүй л дээ. Аав минь намайг их өрөвдөж, эрхлүүлнэ. Тэгээд би нохойноос ч айхаа больж, ахынхаа хүзүүн дээр мордож, уйлахаа больсон. Жилийн дараа би 1-р ангид орж, гэрээ жинхэнэ ёсоор сахьлаа даа. Аав цаг наргүй ажилтай, хичээлдээ явахдаа аавынхаа ажил дээр очиж үсээ самнуулдаг. Харин ч аав миний үсийг эмэгтэй хүнээс дутахгүй самначихдаг болсон. Угийн тийм авъяастай байсан юм уу, эсвэл амьдралын шаардлагаар сурсан юм уу, аль нь бүү мэд. Ямар ч байсан миний үсийг гөлчийтэл сайхан самнаад 2 салаа гэзэгтэй, цагаан, улаан лент зүүсэн ямар ч байсан ээжгүй гэж хэлүүлэхээргүйгээр л явдаг байлаа. Аав, ах хоёрынхоо хайран дунд өсөж том болсон доо. Гадаа гарч тоглох дургүй, гэртээ л байх дуртай байж билээ. Ах маань 10-р ангиа онц төгсөөд, их сургуульд урилгаар орж суралцсан, их сургуулийн завгүй, мундаг том ахтай болсон.
Миний сэтгэлд хамгийн тодоор үлдсэн хүүхэд нас минь иймэрхүү л өнгөрсөн дөө. Одоо миний хажууд аль аль нь байхгүй, өөрийнхөө амьдралыг үргэлжлүүлсээр явна даа.